- laatste project Chitwan park in dorpje Prasauni 4-5-6-7 Februari

Tja, dit is dan toch echt mijn laatste echte ' opdracht' vanuit mezelf. Ik heb in overleg met Bharat afgesproken dat ik de 1000 euro, die ik vanuit jullie allemaal heb uit Nederland, HIER ga besteden. Hij heeft me gevraagd een korte research te doen en advies te geven wat een mogelijke volgende stap in hun ontwikkeling kan zijn!  Tja, hoe passend kan een opdracht zijn???

HIER is een school met een primary afdeling en een secundary afdeling, in totaal met 1000 leerlingen. Deze school ligt in een dorpje Prasauni, in een erg afgelegen gebied en daardoor achtergebleven. In de klassen zitten 45-60 kinderen op elkaar gepropt, zittend op matjes, in een ruimte vol met schimmelmuren, uniformpjes aan, rugzakje hele tijd op de rug, voorover gebogen op de grond, met een potlood wat amper kleur geeft in een schrift te werken waar je zo door het papier heensteekt, als je niet oplet......

Zo...ijverig, zooo leergierig, zo open....en erg ontroerend voor mij om te zien, hoe de kinderen en leerkracht onder deze omstandigheden er het beste van maken samen!!!! Ze hebben gewoon niks......wel wat lesboeken, die zijn uit een eerder project aangeschaft. Dus het geld gaat hier helemaal goed terecht komen. De eerste dag heb ik de primary afdeling geobserveerd en op het einde van de dag heb ik al die klassen een Engels lied aangeleerd.....heerlijk!  We hebben zo gelachen met z' n allen, ze zijn dat echt niet gewend.

Je moet je voorstellen als ik dan een klas binnenga...ze alle 60 in één ruk tegelijk opstaan, in de houding gaan staan en zeggen: good morning Miss!  Ze gaan ook pas zitten als ik zeg, please.....sit down!  Dan zeggen ze : thank you Miss...moest daar erg aan wennen. Na de observatie heb ik in de middag gesprekken gehad met de leerkrachten waar ik vroeg wat ze nodig hadden om hun droom waar te maken met de klas.....wat ze daarvoor nodig hadden en welk doel ze dit schooljaar hadden met de groep. Vanuit die antwoorden heb ik een lijst gemaakt samen met Bishnu, een soort intern begeleider....met boeken en materialen die ze NU nodig hebben en LATER, want ik heb gezegd dat ik natuurlijk niet ALLES kan kopen.......

Na schooltijd vroegen ook de leerkrachten van de secundary afdeling om een soort masterclass, we hebben dat gedaan in de vorm van een gespreks en vragenrond waarin we samen andere vormen en ideetjes van onderwijs gedeeld hebben. Ze stonden sprakeloos, sommigen werden erg enthousiast.....kunnen zich echt niks bij voorstellen bij een of meer niveaus in je groep. Ik realiseer ook wel dat dit in een klas met zoveel kinderen echt moeilijk is. Wel waren ze erg in voor het sociaal emotionele stukje, waar wij toch ook echt veel aandacht aan geven op scholen. Al met al was het een goed gesprek en over en weer hebben we veel gedeeld samen!

Al met al is voor mij duidelijk welke dingen ik aankomende week van het geld uit Nederland ga kopen!