- 28-29-30 November

Woensdag de 28e was niet zoveel werk te doen omdat er nog een korte pujadag was. We hadden wel een nieuwe jongen, Dawa Tsering uit India. Zijn ouders hebben alleen hem als kind, maar hij wilde graag the monastery in..... Zeer intelligente jongen. Na de thee om drie uur, rond kwart voor vier rustig naar beneden gewandeld. Boodschappen gedaan in het dorp omdat ik de kookbeurt had vandaag. Ik heb kip gekocht....ik heb gekozen voor het slachtbankje met doek ( waaronder de kippen dan liggen met uitgestoken poten naar je toe...) waar de minste vliegen op zaten!  750 gram kip voor NR 150, rijst voor NR 45, dan paprika, bosjes lenteuitjes ( mooi met een stukje gras bij elkaar gebonden), 500 gram wortels, witte kool, uien, knoflook voor NR 80 en 4 eitjes voor NR 40. Dit alles dus voor € 3,25....Ik zal maar zeggen een soort nasi gemaakt met een heerlijk scrumbled eitje erop. Al zeg ik het zelf, het was HEERLIJK! Het lastige is dat je steeds met oude frisdrankflessen moet werken die we van Hamrou Gaun halen om 'veilig' drinkwater te hebben, dit is gefilterd....5 keer!!!  Daarbij is de gastoevoer van de gasfles op een hele lage druk voor mijn gevoel want het duurt echt heeeel lang voordat bv het water van de rijst kookt. Maar geduld loont...... Goede oefening voor mij! Ook vanaf half 5 was er vandaag geen stroom meer tot 9 uur in de avond, dus gezellig bij kaarslicht gekookt, gegeten en kopje koffie gedronken!!

Donderdag 29 november was het Visumdag....omdat ik het aanbod heb gekregen om mee te mogen naar India, naar Bodghaya, met de monniken moest ik dat toch wel heel erg snel gaan regelen. Gyamtso vond dit prima, want dit betekende dat we een lesdag zouden opgeven. Om half 7 vanuit Sankhu met de local bus aangereden naar Kathmandu. Mooi op tijd zou je denken, echter als we bij de Ambassade van India aankomen staat er al een fikse rij. Wat bleek...ik had het formulier al online moeten invullen want nu zouden we de volgende dag moeten terugkomen om het in te leveren. Dit kon op geen enkele manier op deze dag.....en het was pas half 9!!!! Door wat verder door te vragen bleek ook dat de regelgeving op 19 november veranderd was......het duurde voortaan 11 dagen om het aan te vragen en vanaf die dag waren ze ook niet meer tevreden met een gewone pasfoto maar moest het percé een foto zijn van 4x4. Dat moest iedereen daar natuurlijk ook laten doen! Dat gedaan hebbende heb ik toch, door meer te betalen, ook meer voor elkaar gekregen.....Ik kan de 10e december om zes uur in de avond, het visum ophalen.....net één dag voordat we vertrekken....Hoop dat het goed afloopt, je weet hier nooit. Ik heb een Nederlandse jongen gesproken die stond hier nu al voor de vierde keer in de rij!!! 

Na deze ervaring, lekker een Kathmandu dag gehad, een heerlijke broodjeszaak ontdekt en lekker bij Gaya wat gedronken. Met de taxi naar Radna park daar de bus genomen en na 2 uur hobbelen weer in Sankhu!

Vrijdag 30 november bleek achteraf wel een speciale dag met de jongens. Om half 8 ontbijt met dalbaat en toen naar de klas gegaan. Wat was het geval.....7 tekeningen lagen buiten opgefroemeld en waren van de muur gerukt en verscheurd. Na wat nadenktijd, want niemand zei natuurlijk wie het gedaan had, kreeg ik een goede ingeving. Ik heb een papier gemaakt met daarop de zin: We are not happy with this!  We hadden besloten dit tijdens de lunch mėt de opgefrotte tekeningen in de eetzaal op tafel uit te stallen zodat alle monniken dit konden zien. Nou....dat was een feest om te zien......veel discussie...in Nepalees.......waar we natuurlijk niks van begrepen maar waardoor uiteindelijk wel twee hoofdmonniken zoiets hadden van, dit gaan we uitzoeken!!! Nog diezelfde middag, na een gesprek door hen met de boys, kwamen deze met een ieniemienie engels briefje sorry zeggen en zijn ze daarna nog de hele middadg bezig geweest met tekeningen maken voor ons.....Ze hadden tot slot hartjes geplakt op het rooster wat ik op de klasdeur had gehangen, waar onze namen onder stonden. Zo konden we met een gerust hart het weekend ingaan....