- Toch even naar Nagi Gompa
31 januari 2013 - Budhanilkantha, Nepal
Ik ben dan wel klaar met mijn werkplek bij de jongens monastery....Er bleef toch mijn verlangen om naar het nonnenklooster te gaan waar ik eigenlijk te werk gesteld was. Nagi Gompa in het Shivapuri National park. Door omstandigheden is het feit dat ik daar niet kon werken, op mijn eerste dag in Nepal aan mij uitgelegd....toch bleef de gedachte/wens van daar even te willen zijn.......
Bharat, onze begeleider, heeft dat goed aangevoeld en toen ik vroeg of het mogelijk was om daar te komen heeft hij aangeboden dat hij me er op de motor naar toe zou brengen!!!! Jippie!!! Ik wist dat al toen ik in December in Chitwan was en heb er dus ook de hele tijd naar toe kunnen leven. Gisteren heeft hij me weggebracht, omdat het in een heel onherbergzaam gebied is. Het viel niet mee op de motor, het is de hele weg een off the road weg, dus ik had af en toe echt het idee dat ik eraf zou butsen....Uiteindelijk waren we Kathmandu uit en toen na een poos het Shivapuri Nagarjun National park in. Je moet dan entree betalen...Deze gompa is het enige bewoonbare plekje in het Shivapark. Geweldig........om half 3 waren we er en heb ik een fijne rondleiding gehad van Bharat. Zo bijzonder.....ligt bovenop een top...ongeveer rond de 1800 meter hoogte en je kunt de hele Kathmandu vallei overzien.
Ik ben heel lief ontvangen door Ani(=non) Sunam. Ik kon een nachtje overnachten daar, want dat wilde ik graag. Bharat is om half vier weer naar huis gereden na een kopje thee in de keuken bij Ani. Ik kreeg een piepklein kamertje toegewezen van Ani Cryan Tara, een kastje met boekjes, een bed ( echt kort, want ze zijn hier allemaal een stuk kleiner dan ik ben) , twee kaarsjes en wat matten op de grond, geen stroom, wel twee dikke dekens en een kussen op bed.
Om vier uur heb ik de puja meegdaan in de Gompa. Zo anders als bij de mannen. Het verschil in stemkleuring maakt dat de gebeden en mantra's een heel ander gevoel opleveren. Ook andere rituelen werden er gedaan. Ik vind het leuk om deze verschillen nu gezien en gevoeld te hebben. Het werd wel steeeeeenkoud binnen en buiten.....Om half zes was de puja klaar en heb ik me even gewarmd door onder mijn dekens te liggen. Met mijn zaklampje aan wat in mijn dagboek kunnen schrijven. Ik werd om half zeven in de keuken verwacht bij Ani voor het avondeten. interessante gesprekken gehad omdat er nog meer gasten waren: twee monniken uit USA ( is daar een beetje een hype om Tibetaans en religie te gaan studeren in Kathmandu, zij komen dan hier om meditaties te oefenen) , een vrouw Louise uit Denemarken, een vrouw uit de Oekraïne, en een man Mick uit Engeland, en ik dan uit Holland. Dat is erg leuk om samen gedachtes uit te wisselen en te delen. Om om half negen is het dan echter zo koud.....dat iedereen naar bed gaat..................K O U D........
Liefs XX
ik merk dan dat ik er wel behoefte aan heb om het te willen delen, dat maakte het voor beide partijen interessant denk ik!
Wat fijn dat deze wens toch nog in vervulling is gegaan.
Mooier kan je je eigenlijk niet wensen.
Geniet nog 2 weken en tot ziens
Groeten uit Stiphout
Anne-Marie
groetjes Annie en theo
Ja dat zal heel anders zijn dan bij die mannen.
Leuk weer om alles te mogen lezen van al je belevenissen en ervaringen.
Tot gauw en geniet ze van alles daar liefs Helna
Ik heb net het afscheidsverhaaltje van Yvon (Orchid Garden) gelezen en nu jou afscheid van de monniken ... tranen in de ogen... maar wat een rijkdom dat je dit hebt meegemaakt en zo mooi als jij het beschreven hebt. Geniet van je laatste weken ....ondanks de koud!!!
Warme groeten..
Gill
Wat goed dat je toch nog naar het nonnenklooster kon gaan. De ene ervaring volgt zo op de andere... echt heel bijzonder. Je kunt nog 2 heerlijke weken genieten daar en als ik het zo lees, haal je het onderste uit de kan. Geweldig!! Ook zijn je verhalen ontzettend leuk om te lezen. De temperatuur is koud, maar de mensen daar zijn warm...... Een fijne tijd nog... Veel liefs, Anke
Wat zal het wennen zijn om weer in het koude, zakelijke Nederland terug te komen...maar waar heel veel mensen weer blij zijn als je terugbent!
By the way; met sporten heb ik niet zoveel, met lezen en muziek des te meer. Daarom vind ik het heel leuk dat je daar een literaire en muzikale erfenis achterlaat.
Groeten, Peter en louise