- afscheid monniken......

Afgelopen vrijdag 25 Januari was helaas alweer mijn laatste ' werkdag' ......de 90 dagen volunteer werk zitten erop. Dit is ook speciaal zo gedaan omdat anders Crossborders ook moeilijkere constructies moet bedenken i.v.m. Visa en werkvergunning. Nu valt het precies gelijk met drie maanden. Zelf heb ik een langere periode gepland, vandaar dat ik ook mijn visum nog heb moeten verlengen....

Het was een emotionele dag.....in de ochtend eerst aangevallen door de apen die vaak op de trap zitten.....we zouden als afscheid pasta koken vandaag dus hadden we allerlei ingrediënten meenemen. Ze rukten de tas open en zeker de helft van de tomaten is over de trap gegaan en als ontbijt voor de monkeys verdwenen......

Daarna ontbijt en toch gameday, met de afspraak van Gyamtso dat we tot de lunch dat mochten doen, daarna moesten de voorbereidingen van de nieuwe puja gestart worden. Gezellig gevoetbald en badminton gedaan.....speciaal drinken meegenomen.

Na de lunch bij Karma Tharchen geweest, dat had hij gevraagd, op zijn kamertje thee gedronken en een klein belletje als herinnering van hem gekregen. Hij was very happy.....ik heb voor hem met de gitaar als afscheid gezongen, I won' t give up, on us.hij begrijpt en verstaat daar niet zoveel van, maar het is een van mijn lievelingsliedjes en dat maakte dat het heel ontroerend was......Ik heb nog gevraagd of ik aub over zijn kale kop mocht aaien.....en dat mocht. Hij lachte zich kapot!!! Hij had die nog speciaal voor vandaag kaal geschoren. Vele andere monnikjes ook!!

Daarna onze voorbereidingen getroffen voor de theeceremonie. Om drie uur zat iedereen gezellig op het veld voor de trap. Daar alles klaargezet, de rieten mand met de foto voor iedereen persoonlijk, de drie kaarsjes voor de grote monniken met daarbij een kaart met een spreuk en een persoonlijk schrijven en een mooie boekenlegger. Ze vonden het super!  lk had tot slot een lied geschreven met daarin alle namen van de monniken.......Het was muisstil.....Ik werd er heel gelukkig van.......

Daarna kreeg ik van Gyamtso met een kort woordje ( wat vertaald werd door Thutop) een witte blessingsjaal om en daarna van elke monnik persoonlijk nog een....Dat was erg moeilijk. Je kijkt elkaar dan recht in de ogen aan, dus dat was emotioneel en veel huilen. Ook tijdens mijn liedje waren er al verschillende monnikjes die het niet droog konden houden.

Na de thee begonnen met koken. We kregen veel hulp van de dagelijkse kookhulpjes. wassen-snijden-erwtjes schoonmaken- in de grote pannen roeren- kaarsjes aanmaken en houden (want tijdens het koken viel de stroom weer uit en dan....) is een extra lichtje wel handig.  Indu en hari, de twee koks, vonden het superknap dat het eten precies om 18.00 uur klaar was. Ik ben het wel een beetje gewend vanuit mijn Scouting periode, maar toch.......

Om 5 voor zes werd de bel geluid, en dan is iedereen vanuit zijn holletjes en kamertjes precies 2 minuten laten aan tafel. Stilte......eten......je hoort alleen smakkende monnikjes.......Ze vonden het lekker. Vooral de komkommer in zoetzure azijn was favoriet, veel gingen er terug voor de tweede keer.

Daarna na even opruimen, de laatste keer rondkijken, handjes schudden, verdrietige oogjes aanschouwen en Gyamtso en Big Lama goodbye gezegd.Ik ben nog even met een zaklamp teruggegaan naar het lokaal om nog een keer een rondje te lopen in de ruimte waar ik 3 maanden met erg veel plezier en liefde gewerkt heb!!

6 Monniken boden aan om ons in het donker naar huis te begeleiden, heel lief, want het is een superdonkere weg. Met lampjes naar huis begeleid en nog heel fijn met Thutop gepraat. Hij vroeg wat de 3 maanden in het klooster met mij gedaan hadden en ik ook aan hem. We hebben best mooie antwoorden uitgewisseld.....

Toch maar proberen te gaan slapen om 21.00 uur.....dat viel niet mee!!!